[In This Economy] Lessen van mijn korte reis naar India

Vorige week had ik de gelegenheid om naar New Delhi in India te gaan om een lezing te geven op een conferentie van sociaalwetenschappelijke verenigingen in de Indo-Pacific.

Het was mijn eerste keer in India, en nadat ik enkele goede vrienden over mijn reis had verteld, kreeg ik de ene waarschuwing na de andere. Draag een mondkapje. Drink geen water buiten het hotel. Eet geen straatvoedsel. Pas op voor zakkenrollers.

Als je genoeg tijd op TikTok doorbrengt, zie je veel dramatische waarschuwingen over reizen naar India. Sommige delen van mijn ervaring kwamen daarmee overeen, andere niet. Maar hoe dan ook, ik wilde toch gaan omdat ik dat deel van de wereld nog nooit had bezocht, en met een bevolking van 1,4 miljard (groter dan China) voelde ik dat ik veel miste. Ik moest India zelf zien.

Het eerste dat me opviel was de luchtvervuiling. Zelfs in het vliegtuig, toen we 's nachts Delhi naderden, zoefden we langs de ene stad na de andere, maar de stadslichten werden vervaagd door smog.

Bij aankomst was de wind kil (het was winter) en de koude lucht zorgde ervoor dat het stof dicht bij de grond bleef hangen. Zoiets als Baguio, maar kouder. Een lokale bewoner vertelde ons dat het eigenlijk het slechtste seizoen was wat luchtvervuiling betreft. Toen ik mijn telefoon controleerde, was de luchtkwaliteitsindex consequent "zeer slecht". Bijna overal waar je kijkt, zijn de anders groene bomen bruin door een dikke laag stof. Als astmapatiënt moest ik ervoor zorgen dat ik mijn mondkapje altijd op had.

India was ook behoorlijk chaotisch. Net als in Manila is het verkeer een vrije voor allen, met voertuigen en voetgangers die alle kanten op gaan. Maar New Delhi was nog chaotischer. Het getoeter op straat was ook intens: er is bijna een permanent getoeter dat de lucht verscheurt.

Ik realiseerde me al snel dat het in sommige gebieden waar we doorheen liepen niet erg veilig voelde voor vrouwen. Terwijl we door het centrum liepen, staarde een grote meerderheid van de mannen die we passeerden openlijk naar de armen van mijn vrouwelijke vriend, op een manier die opdringerig en ongemakkelijk aanvoelde.

De verkopers en venters rond de toeristische plekken waren veel hardnekkiger dan wat ik gewend ben in de Filipijnen. Onze gids bij de Taj Mahal vertelde ons dat de truc was om ze nooit in de ogen te kijken, zelfs niet voor een seconde. Gewoon negeren. Een Vietnamese collega die een praatje maakte met een van de verkopers werd inderdaad ongeveer 5 minuten lang lastiggevallen-

Veiligheidscontroles waren extreem streng, zowel bij de Taj Mahal als op de Indira Gandhi International Airport. Tassen werden grondig geïnspecteerd, elektronica eruit gehaald, en er waren meerdere lagen van paspoort- en boardingpasscontroles. Ze waren duidelijk ontworpen met veiligheid in gedachten, maar onmiskenbaar vermoeiend na een lange dag.

Dynamische en snelgroeiende economie

Ik bereidde me voor op een cultuurschok. Maar dat is slechts één kant van het verhaal. Als econoom was ik werkelijk gefascineerd door de groei en dynamiek van de Indiase economie. Wij Filipijnen kunnen zeker een en ander van hen leren.

Zowel de Filipijnen als India zijn momenteel landen met een lager-middeninkomen, en het gemiddelde inkomen in de Filipijnen is nog steeds iets hoger met $4.470 (vergeleken met India's $2.670). Maar de economie van India haalt snel in. Voor 2025 wordt een verbazingwekkende BBP-groei van 7,2% verwacht, en voor 2026 wordt 6,5% voorspeld.

Ze hebben een robuuste diensteneconomie, en hun business process outsourcing sector geeft onze eigen BPO-bedrijven het nakijken. Micro-, kleine en middelgrote ondernemingen zijn een belangrijke ruggengraat van de Indiase economie, en vóór de pandemie waren MSME's al goed voor meer dan 30% van de economie. Digitale betalingen zijn ook gegroeid in India, gestimuleerd door een demonetisatie-episode in 2016.

De overheid heeft ook veel geld gestoken in openbare werken om de infrastructuurkloof te minimaliseren. Natuurlijk betekent dat veel meer stof tijdens het winterseizoen (vooral in Noord-India), maar het heeft ook gezorgd voor een betere verbinding tussen India's steden en provincies. Ik was verrast hoe eenvoudig de reis van New Delhi naar Agra (waar de majestueuze Taj Mahal staat) was: de reis duurde meer dan 3 uur, maar de snelweg was bijna letterlijk een rechte lijn, en de reis kon niet soepeler verlopen.

Innovatie is ook een sleutel tot India's groei. Een aanzienlijk deel van de Indiase studenten gaat naar wetenschaps- en techniekprogramma's, en volgens één bron is India al goed voor 28% van het wereldwijde STEM-personeelsbestand en 23% van het wereldwijde technische talent. Sommige van de topuniversiteiten in het mondiale Noorden worden ook gedomineerd door Indiërs, van wie velen terugkeren naar India om hun kennis goed te gebruiken in eigen land. India heeft ook enkele van 's werelds topeconomen voortgebracht, waaronder Nobelprijswinnaar Amartya Sen en voormalig IMF-hoofdeconoom Gita Gopinath.

Op een keer, toen we terugreden naar New Delhi, stond er langs de snelweg een enorm rood neonbord op een massief universiteitsgebouw met de tekst: "Artificial Intelligence and Data Science Block." Dit is volgens mij kenmerkend voor hoezeer India zich richt op de nieuwste IT-technologieën.

De combinatie van snelle groei, verstedelijking, investeringen in fysieke infrastructuur, investeringen in onderwijs, met name STEM, en structurele transformatie naar hoogproductieve diensten heeft geleid tot een zeer snelle armoedevermindering. 

In 2011-2012 leefde meer dan de helft van de Indiërs onder de armoedegrens ($4,20 per dag). Snel vooruit naar 2022-2023, de armoede is gedaald naar 23,9%. Natuurlijk zijn dat nog steeds veel mensen (voor een bevolking van 1,4 miljard), maar dit tempo van daling is indrukwekkend — en zeker beter dan het Filipijnse record.

Dat is iets wat we van hen kunnen leren. In de Filipijnen heeft snelle groei geleid tot enige armoedevermindering, maar lang niet genoeg. India heeft dit veel beter aangepakt.

Ten slotte is het verbazingwekkend hoe India zichzelf bij elkaar kan houden ondanks de grote diversiteit aan culturen, religies en talen in dit land. Indiërs worden "argumentatief" genoemd (zoals vastgelegd in de titel van een van Amartya Sen's boeken), en ze weten hoe ze voor zichzelf moeten opkomen. Dat kan voor sommige mensen storend overkomen, maar uit chaos ontstaat orde.

Al met al heb ik enorm veel geleerd van mijn reis naar India, en ik ben erg blij dat ik ben gegaan. Het was vervuild en chaotisch, maar ook levendig, divers en elektrisch. Niet veel Filipijnen zetten India op hun bucketlist, maar als je de kans krijgt, ga. Er valt zoveel te leren van India en de manier waarop ze dingen doen. – Rappler.com

JC Punongbayan, PhD is universitair docent aan de UP School of Economics en de auteur van False Nostalgia: The Marcos "Golden Age" Myths and How to Debunk Them. In 2024 ontving hij de The Outstanding Young Men (TOYM) Award voor economie. Volg hem op Instagram (@jcpunongbayan).